Ursula viert dit jaar haar tienjarig Haga-jubileum. In 2012 startte ze op de AODA (Acute Opname en Diagnostiek Afdeling). Daarvoor werkte ze een jaar op de kinderafdeling in een ander ziekenhuis. “Je zou het nu niet meer zeggen, maar de zorgbanen lagen destijds niet voor het oprapen. En ik kreeg meteen mijn droombaan! Ik begon vol enthousiasme, maar merkte al snel dat het werken met jonge kinderen me veel deed. Teveel eigenlijk, voor op die jonge leeftijd. Ik besloot verder te kijken en kwam de AODA-vacature tegen. De afdeling was net nieuw en leek me perfect. Alle specialismen komen er samen, het is semi-acuut, ik kon een opleiding doen. Daarbij kende ik het Haga al. Ik deed er mijn afstudeerstage op de afdeling Cardiologie, dus ik wist dat ik een goede keuze maakte.”

Na vier jaar op de AODA begon het weer te kriebelen bij Ursula. “Op de AODA halen we patiënten op van de Spoedeisende Hulp. Daardoor zag ik soms stiekem al hoe het eraan toe ging op de SEH. En dat trok mijn aandacht. Hoewel het team op de AODA fantastisch was en het afscheid daardoor moeilijk, wist ik dat ik een volgende stap moest maken. Ik wilde door, nieuwe dingen leren. En daar heb ik nog geen dag spijt van gehad.”

En dat leren doet ze nog elke dag. “Onze Spoedeisende Hulp is ontzettend uitgebreid, er komen zoveel verschillende patiënten, van 0 tot 100 jaar. We zijn een level 1 traumacentrum en hebben een prachtige KinderSEH, inclusief een kinder-traumakamer. Op de low care kom je patiënten tegen met ‘klein’ leed, zoals wonden, breuken en buikpijn, terwijl we op high care mensen met extreem veel pijn of neurologische klachten behandelen. Ook de meest acute patiënten worden bij ons binnengebracht. Op de Eerste Harthulp zien we mensen met ritmestoornissen of wegrakingen. De acute infarcten komen terecht in één van onze traumakamers. Op de Acute Hersenhulp komen de patiënten met trombolyse melding om een CVA (beroerte) uit te sluiten.”

De acute situaties, het snelle schakelen en de intensieve samenwerking met collega’s uit verschillende disciplines zijn voor Ursula de redenen waarom de Spoedeisende Hulp zo’n uitdagende werkplek is. “Ik kom het lekkerst thuis op werkdagen waarop we echt als team bijna tot in perfectie samenwerkten. Dat de communicatie met iedereen duidelijk was, dat we functioneerden als een geoliede machine en dat we er voor elkaar waren. Gelukkig lukt dat eigenlijk altijd, al hebben personeelstekorten en tijdsdruk soms meer invloed dan we zouden willen.”

Patiënten en hun families bezoeken de SEH in stressvolle situaties. Ze zijn onzeker en maken zich zorgen. Wat is er aan de hand, wat gaat er gebeuren en komt het goed? “Ik probeer iedere patiënt gerust te stellen. ‘Je bent in goede handen.’ Ik stel mezelf voor, leg uit wat er gaat gebeuren en wie nog meer langskomen, maar ik probeer ook duidelijk te zijn en eerlijke verwachtingen te delen. Soms is het echt rennen en vliegen. Wanneer een patiënt weet dat het druk is en het misschien wat langer duurt, is daar sneller begrip voor.”

Ursula vindt de Spoedeisende Hulp 'de allerleukste afdeling van het ziekenhuis’. Zij en haar collega’s laten dat graag zien aan nieuwe, toekomstige SEH-verpleegkundigen: “Samen met ervaren SEH-verpleegkundigen, BMH’ers en een praktijkopleider stomen we verpleegkundigen graag klaar om onze SEH te komen versterken. Het opleiden van nieuwe collega’s geeft ons enorm veel energie. Zij zijn tenslotte de toekomst!” Start jij binnenkort als collega van Ursula? Bekijk hier de vacature, de opleidingsplaatsen starten vier keer per jaar.